27/4/2020 Reacties Wat je zegt, ben je zelfHeb je dat vroeger als kind ook niet af en toe gezegd? Ik wel. Dan zei er iemand iets lelijks, onaardigs of stoms tegen je en dan had je dat magische zinnetje : "Wat je zegt, ben je zelf". Alsof je bij toverslag de scheldwoorden kon omkeren naar die ander en die ander de magere pin, stomme koe of slome werd. Als volwassene kijk ik ondertussen anders naar dat befaamde zinnetje. Als ik het niet meer buiten mezelf leg maar het naar binnen projecteer, krijgt het gelijk een andere invulling. Wat ik tegen mezelf zeg, ben ik zelf. De manier waarop ik met mezelf communiceer, bepaalt wie ik ben. Ook in coronatijd. In tijden dat we worden uitgedaagd, durven onze gedachten wel eens minder leuk te zijn. Dan foeteren, berispen, verwijten we onszelf. We tikken ons op de vingers, nemen het onszelf kwalijk, beklagen ons en doen zielig. We hekelen, wijzen terecht en zijn knorrig op onszelf. En heel die litanie gebeurt meestal nog onbewust. Ikzelf probeer al een tijdje meer aandacht te geven aan mijn eigen innerlijke dialogen. En eerlijk, soms schrik ik wel een beetje. Niet zo zeer over wat er allemaal in mijn hoofd omgaat maar dan vooral over de kracht die het kost om uit negatief spiraaldenken te stappen. Positief denken. Letterlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je kan wel honderd positieve zinnetje opsommen, zolang je ze zelf niet gelooft, blijft het een intellectueel proces waarbij er niets wezenlijks verandert. Ken je het verhaal van de witte en de zwarte wolf? Eén van de meest populaire Cherokee legenden waarin het verhaal over twee wolven wordt verteld als een wijze les van een grootvader aan zijn kleinzoon. Hierbij legt hij uit dat er elke dag een intens gevecht woedt in de harten van iedereen: een gevecht tussen twee wolven. Deze twee dieren symboliseren twee tegengestelde krachten. Eén is kwaadaardig, legt de oudere man uit. Het is woede, jaloezie, hebzucht, arrogantie en zelfs verdriet. Het is het gevoel van inferioriteit en ego. De andere kracht daarentegen is vriendelijkheid, geluk, liefde, hoop, kalmte, nederigheid, compassie en natuurlijk vrede. Toen de jonge Cherokee aan zijn grootvader vroeg welke wolf het gevecht zou winnen, reageert de oude man met : "Degene die we het meest voeden." We zijn ons ervan bewust dat er binnenin onszelf in feite altijd een tweestrijd plaatsvindt. Deze Cherokee legende over de twee wolven leert ons dat het er niet om gaat dat we de ene wolf boven de andere verkiezen. Het is een dualiteit waarbij we rekening moeten houden met alle delen van onszelf — in plaats van delen proberen te verbergen. Al onze gedachten een plek geven om in balans te blijven. Misschien raakt er wel bij jou, door heel deze coronacrisis, een gevoelige snaar. Misschien komen er angstige gedachten op, gedachten over rampspoed, kommer en kwel, krijg je het benauwd of ervaar je het als een beproeving. Ik heb zelf een moeilijke week achter de rug. Lusteloosheid, irritatie, uitstelgedrag, behoefte en nood aan contact met andere mensen, emo-eten... Het maakte er mijn week niet gemakkelijker op. Ik snak naar het gewone menselijke contact van vóór de corona. Dus dan maar weer mediteren en luisteren naar Eckhart Tolle en de kracht van het nu. Om bewust te zijn van mijn gedachten, er met zachtheid naar te kijken en te aanvaarden wat er nu is. Nog veel oefening nodig. ;-) Wat ook voor verandering zorgt, is Biodanza. We kunnen wel niet dansen momenteel maar we kunnen wel ons hart even ophalen aan prachtige beelden. Beelden die de herinneringen ongetwijfeld zullen ophalen. Nog maar pas heeft een Portugese lerares een prachtig stukje film gemaakt over deze dansvorm : My life changed while I danced. Klik hier om de film te zien. Echt de moeite waard!
Het ga jullie allen goed. Verzorg je wel. In gedachten bij jullie... x
Reacties
|
Click to set custom HTML
|