21/9/2020 Reacties KoorddansenDe Bachbloesems, hydrolaten, Schuzlerzouten, voedingssupplementen, homeopathie samen met het beeldhouwen, de handen in de aarde en vrienden en familie dragen er toe bij dat ik stilletjes aan terug wat licht zie in het duister. Ik heb diep gezeten. Ik balanceer nog steeds op een hele dunne lijn. Het voelt als een koorddanser die hoog in de lucht zijn evenwicht probeert te vinden en heel voorzichtig en uiterst gebalanceerd zijn voet één voor één plaatst om niet te vallen en rechtop te blijven. Ik sta wankel tussen de twee polen van het loslaten van mijn Biodanzadroom en het opgeven ervan. Er is een wereld van verschil tussen die twee. Als ik mijn droom opgeef, is het alsof ik hem in een hermetisch afgesloten doos steek die ik dan wegzet in een kelderdeel van mijn huis waar ik nagenoeg nooit kom. Goed opgeborgen zie ik hem niet meer en na verloop van tijd vergeet ik misschien zelfs dat ik ooit een droom had. Het idee alleen al maakt me intens triest. Alsof er iets dood gaat in mij. Dus probeer ik los te laten. Loslaten voelt alsof ik de droom zodanig in een nabije ruimte plaats dat ik hem niet voortdurend zie maar dat hij ergens op de achtergrond wel nog aanwezig blijft. Er is nog een dunne verbindingslijn waardoor ik weet dat hij er is maar waar ik nu even geen bewuste aandacht aan geef. Als ik er met pijn in m'n hart wel aan denk, adem ik er bewust naar toe en laat de opkomende stress wegstromen via mijn uitademing. Dan laat ik met liefde los. Vertrouwend op het universum dat alles een reden heeft en ook al ken ik of weet ik de reden niet, ik geef me over aan een grotere kracht. Wat redelijk moeilijk is voor een controlefreak als ik. Ik kien het graag perfect uit maar het leven zelf heeft daar dikwijls een heel ander idee over. Meer dan eens is mijn planning in duigen gevallen omdat het leven het anders voor had met me. Neem nu mijn scheiding. Afschuwelijk vond ik het. Het nest dat ik zorgvuldig had gebouwd stortte in. En toch, voor mijn ontwikkelingsproces is het uiteindelijk een zegen geweest. Ik kreeg meer vrijheid om verder te groeien als vrouw. Ik was ook graag een jonge moeder geweest maar werd pas mama op mijn 31ste en een tweede maal op mijn 35ste. Ik had stiekem graag een meisje gehad maar wat ben ik nu blij met m'n bonken van zonen die hun weg gaan en erg zelfstandig zijn waardoor er voor mij meer vrijheid ontstaat. Ik startte ooit de opleiding tot vroedvrouw maar werd uiteindelijk psychiatrisch verpleegkundige wat veel meer mijn ding is. Ik ben vier maal ontslagen geworden. Op het moment zelf verschrikkelijk pijnlijk maar hé, naar geen enkele van die jobs zou ik willen terugkeren. En zo kan ik nog wel verder gaan. In hoe ik het wil contra hoe het leven het wil. En nu dus mijn Biodanzadroom. Ik ben heel diep gezonken. Meermaals hoorde ik de goedbedoelde raad : als je diep genoeg zinkt, kun je je voeten weer afzetten op de bodem. Maar zinken staat voor mij gelijk aan kopje onder gaan. En als je dat drie maal doet dan verzuip je, kom je niet meer boven en valt er niets meer af te zetten op de bodem. Verdronken, einde verhaal. Ik wil niet zinken. Ik wil liever leren me te laten dragen door het water. Me laten drijven en laten meevoeren door de stroom en er niet tegen vechten. Want als je vecht tegen water dan zink je. Dat is behoorlijk beangstigend. Dus oefen ik in het vertrouwen om me mee te laten vloeien met het leven. Daarom zijn dus die oefeningen van vloeiendheid in Biodanza zo belangrijk en kan je ze maar niet genoeg doen. ;-). Ik heb nog wel wat werk dus. Loslaten is een kunst op zich. Wanneer ik de knoop in mijn zonnevlecht wil lossen, beeld ik mij een opgeblazen ballon in waarbij ik zachtjes de lucht laat ontsnappen tot hij leeg gelopen is. Zo blijf ik dapper oefenen in laten gaan. Opnieuw en opnieuw en opnieuw.
Laatst trok ik een medicijnkaart en zocht in het bijhorende boekje de betekenis ervan. Van heel de uitleg onthoud ik maar één zinnetje. Er staat letterlijk : Geef het nog niet op. Ik houd me er krampachtig aan vast. Tot ik me bedenk dat dat niet echt loslaten is. En ik laat los. ...
Reacties
|
Click to set custom HTML
|