25/5/2020 Reacties Komen etenIn deze coronatijd is er één ding gemakkelijker geworden. De zonen zijn gewoon thuis om 's middags en 's avonds aan te schuiven aan tafel. Dat maakt koken een stuk aangenamer. Geen stress omdat de ene 's morgens al weg is voor zijn studentenjob terwijl de andere juist 's avonds moet gaan werken. Of de jongste die op zaterdag een baseballwedstrijd heeft terwijl de oudste op zondag moet gaan spelen. Of plotse aankondigingen dat ze blijven eten bij hun lief of een vriendin of andersom dat dat lief plots mee eet waardoor ik respectievelijk met teveel of te weinig eten zit. Het enige wat ik moet doen is een sms'je sturen want meestal zitten ze op hun kamer. Als ik zo naar mijn berichten kijk, zie ik vooral een éénrichtingsverkeer :
Hun aandeel is eerder bescheiden en varieert van :
Gelukkig zijn het gemakkelijke eters. Max al meer dan Floris. Maar toch, ze eten altijd hun boord leeg en zeggen nooit : ik lust dat niet. Ze geven wel hun mening van wat ze lusten of niet, of het lekker was of niet en wat ze graag nog eens zouden willen eten. Daar blijft het bij. In hun opvoeding heb ik daar altijd korte metten mee gemaakt. Er werd gegeten wat er op tafel stond. En geen gezever. Mijn eetpakket is ruim en ik probeer ook graag nieuwe dingen uit. Met gevolg dat ze van kleins af aan uit alle hoeken van de wereld verschillende keukens en stijlen hebben voorgeschoteld gekregen : Italiaans, Chinees, Indisch, Frans, Mexicaans, Marokkaans, Vedisch, macrobiotisch, vegetarisch, raw food... Max was diegene die als kleine dreumes altijd naast mij stond in de keuken om mee te helpen en ondertussen alles wat hij kon vast krijgen in zijn mond stopte. Floris heeft dat een pak minder gedaan. Deels omdat hij een grote broer had om mee te spelen en deels omdat hij liever kijkt dan doet. (Cfr. eerdere blog :-) ) Ik ben er vast van overtuigd dat indrukken opgedaan in de baarmoeder blijvend zijn. Toen ik zwanger was van Max volgde ik een cursus Vedisch koken met, voor mij toch, allerlei nieuwe smaken. Er werd gezegd dat als je zwanger was van op te passen voor bepaalde smaken maar daar heb ik nooit rekening mee gehouden. Ik dacht eerder : dan hebben ze het al geproefd. Resultaat : Max eet alles en staat ook open voor nieuwe smaken of gerechten. Tijdens de zwangerschap van Floris volgde ik koksschool. Dus eerder de klassieke keuken. En voilà, Floris is eerder een klassieke eter die minder moet hebben van kruidige smaken. Bij hem zijn het zeker ook de genen van zijn papa die meer naar voren komen. Die heeft altijd veel appels gegeten en Floris heeft ook de gewoonte om alle dagen zijn appeltje te verorberen. Zo vader, zo zoon. Er was één moment in het jaar dat Max en Floris het voor het zeggen hadden en dat was als ze jarig waren. Dan was het dolle pret om een originele verjaardagstaart te zoeken. Ik ben creatief geweest met snoepsuchi's, meloenhersenen, pannenkoekenraket, paardencarrousel, aarde met wormen, robot, racebaan, marsmannetjes, kaas met gaatjes én muizen, varkentjes in de modder.... Ooit maakte ik voor Max in de kleuterklas een eetbaar kerststalletje. Om samen op te smikkelen met de hele klas. Toen de school dat in het oog kreeg en wist dat ik overweg kon met funfood werd ik ingeschakeld bij de kleuterrecepties van school en wat later ook bij de afstudeerrecepties van het zesde leerjaar. Ik werkte graag met een thema om alles op elkaar af te stemmen. Zowel de taart als de hapjes erbij. Er was het thema van de boerderij, de laars in de tuin waar muizen in woonden, Afrika met de leeuw en de kannibalen, de zeerover en de schatkist, de vuurspuwende draak, bijtjes en bloemetjes, de rups en de slakken, de prinses op de erwt... Ik had nog veel ideeën maar kleine kinderen worden groot en de dag dat ik mijn laatste lagere schoolstudent had uitgewuifd, heb ik ook afscheid genomen van mijn bijdrage aan de recepties. Hieronder een kleine compilatie van een aantal taarten die ik doorheen de jaren heb gemaakt. Zo'n taarten heb ik nooit meegebracht naar de potluck's van Biodanza maar ik heb toch ook wel lekkere dingen gemaakt. Ik hoop dat alles na de grote vakantie weer gewoon wordt en dat we weer kunnen samen komen. Wekelijks of op verdiepingsdagen en dat iedereen weer wat lekkers meebrengt. Dat we dan weer kunnen proeven van de baksels, groenteschotels en dessertjes. Dat we samen gezellig rond de tafel kunnen zitten tussen twee vivencia's in en dat we samen praten en lachen en genieten. Mmmmmm, krijg het water al in de mond. Maar voor nu nog even kokerellen thuis voor de kids. Wat zal het worden? Chocolademousse? Rijstpapjes? Cake? Wafels? Fruitsalade? ijs? Yoghurtroom? ... Iemand een suggestie? ;-)
Reacties
|
Click to set custom HTML
|