30/6/2020 Reacties Wat een boom mij leertWeer eens naar mijn lievelingsboom gegaan. Enfin het is natuurlijk niet echt mijn boom. Ik woon op het tweede verdiep. Beetje moeilijk. :-) Maar in het park van Hof ter Saksen (mijn achtertuin) staat een boom waar ik verliefd op ben. En niet alleen verliefd maar ook in volle adoratie. Er staat daar een levensboom. Levensbomen zijn groenblijvende coniferen met zachte schubben. Zij moet onnoemelijk oud zijn met een dikke stam waar je armen niet rond kunnen en takken die de grond raken waardoor ze wortel schieten en opnieuw een stam vormen. Elke keer als ik door de dennentakken mijn weg naar binnen zoek, voelt het alsof ik een soort heiligheid betreed. Er is binnen de boom een open ruimte en als je in het midden staat lijkt het alsof je in een soort van bubbel komt. Neen, geen coronabubbel, hoor. Maar een bubbel die wat wegheeft van een kerk of een kathedraal. Die gebouwen werden neergezet om het volk God te laten eren. Maar die boom heeft hetzelfde effect. De boom staat enorm krachtig en ik hou van de majestueuze uitstraling. Daar vanbinnen, toegedekt door het groen, maak ik altijd de verbinding met dat wat groter is dan woorden. Dat wat me tegelijkertijd groot en klein laat voelen. Dat wat me helpt verbinden met het wezen van mijn essentie. Er is een stilte en kalmte die neerdaalt in mij en mij vult met groot ontzag en nederigheid. Ik vertoef graag in haar gezelschap. Ja, voor mij is het een 'zij'. Het voelt alsof ze de matriarch is van alle bomen daar in het park. Of misschien heb ik teveel naar de film Avatar gekeken. ;-) De natuur heeft het ongelooflijke vermogen om ons in een mum van tijd te verbinden met het goddelijke. In Biodanza spreken we over transcendentie. Daarin zoeken we al dansende naar verbinding en harmonie met de natuur. We overwinnen de kracht van het ego. Luisterend naar de verborgen harteklop in de natuur worden we één met haar en met onze menselijke essentie. Op momenten dat ik sprakeloos ben van de kleuren van een ondergaande zon, van de duizelingwekkende diepte van een ravijn, van de wijdheid van een landschap, de helderheid en koelte van een beekje waar ik met mijn voeten in sta, een vlinder die plots op mijn vinger neerstrijkt ... of zoals met mijn boom, ervaar ik voor een moment de totaliteit van het leven. Het is niet vast te grijpen of in een foto vast te leggen. Het is een intense ervaring binnenin, in het hier en nu en het grote ontzag dat er meer is tussen hemel en aarde dan ik kan vatten met mijn verstand. Wat ik ervaar, is te groot voor woorden. En toch gaat het gewoon over het leven zelf. Deze flitsen van inzicht maken het leven zo bijzonder. In Biodanza ervaren we het door in de ogen van een ander iemands kwetsbaarheid te zien, door de onzichtbare verbinding te voelen van hart tot hart, door te voelen dat we meer zijn dan ons lichaam, door simpele gebaren uit de generatieve houdingen die de kern van het leven samenvatten, door ons over te geven aan de dans zoals sufi's, sjamanen en natuurvolkeren het al eeuwen doen, door simpelweg te dansen en te voelen dat we leven en dat dat leven goddelijk is. Om het leven met al zijn uitdagingen aan te gaan, hebben we ook aarding nodig. Voelen hoe de zwaartekracht zijn werk doet via onze voeten. Maar ook de kracht om stormen te trotseren. Daarom hou ik van deze boom die dit alles belichaamt. Ik hoop stiekem even krachtig te zijn. Met mijn voeten op de grond en mijn hoofd in de wind sta ik tussen hemel en aarde. Doe ik wat ik te doen heb. En dat is op de eerste plaats LEVEN. Als ik contact maak met het goddelijke in de natuur, wetende dat ik zelf natuur ben, is het makkelijker om het goddelijke in mezelf te vinden. Wens je een fijne zoektocht naar daar waar jij goddelijkheid ontmoet. ps :
Reacties
|
Click to set custom HTML
|