8/6/2020 Reacties Komen etenm Sinds de coronacrisis is er één ding beduidend gemakkelijker geworden. Samen tafelen is geen enkel probleem meer aangezien de zonen meestal thuis zijn. Daarvoor was het dikwijls een gepuzzel wie wanneer thuis was of weg moest. De ene moest 's morgens vertrekken voor zijn studentenjob, de andere 's avonds. De ene had op zaterdag zijn baseballwedstrijd, de andere op zondag. De ene keer komt er een lief mee of dan blijven ze bij dat lief eten zodat ik respectievelijk de ene keer te weinig en de andere keer teveel eten heb. Maar nu is het dus makkelijker. Gewoon een sms 'je en ze staan er. De communicatie hierover verloopt wel eerder in een éénrichtsverkeer :
Hun communicatie verloopt iets beknopter en varieert tussen 3 lijnen :
Maar ik heb niet te klagen. Het zijn gemakkelijke eters. Ze zijn niet van het type dat klaagt of niets lust. Daar heb ik altijd korte metten mee gemaakt toen ze nog klein waren. Er wordt gegeten wat er op tafel komt. En mijn keukenpalet is uitgebreid. Ik heb ze doorheen de gerechten meegenomen naar Italië, China, Mexico, Frankrijk, Zuid-Amerika. Ik heb klassiek gekookt maar ook Vedisch, vegetarisch, macrobiotisch en zelfs de rawfoodkeuken verkend. Ook mijn zwangerschappen hebben me nooit tegengehouden om van alles te proeven. Ik ben er van overtuigd dat de ervaringen die baby's in de buik opdoen, bepalend zijn voor later. Ook wat voeding betreft. Bij de zwangerschap van Max bijvoorbeeld volgde ik een cursus Vedisch koken met allerlei smaakcombinaties uit Indië. Hij is diegene die alles eet en het meest openstaat voor vreemde keukens. Bij de zwangerschap van Floris volgde ik op dat moment koksschool en kreeg de klassieke keuken voorgeschoteld. Hij at en eet nog steeds het liefst klassiek. Er was één moment in het jaar dat ze wel de keuze hadden en dat is met hun verjaardag. Ik heb de gekste dingen gemaakt op hun vraag : meloenhersenen, aarde met wormen, snoepsuchi's, kaas met gaten én muizen, vliegveld, paardencarrousel, robot... Ooit maakte ik samen met Max een complete kerststal met driekoningen, ezel en os, kindje Jezus tussen Maria en Jozef. Voor het kerstfeest op school. Alle klassen hadden er van gesnoept. Het gevolg : ik werd gevraagd om de kleuterrecepties en de recepties van het zesde leerjaar te doen. Heerlijk vond ik het om mezelf helemaal uit te leven in een thema. Ik maakte taarten en hapjes met thema's als de boerderij, de prinses op de erwt, bijtjes en bloemetjes, zeerover met schatkist, de leeuw en de kannibalen, de vuurspuwende draak... Ik had nog heel wat ideeën maar toen Floris daar afstudeerde en de lagere schoolpoort dichtsloeg, ben ik er ook mee gestopt. Aan alles komt een eind. Hier onder heb ik een kleine compilatie gemaakt van een aantal taarten voor schoolrecepties en verjaardagen. Voor Biodanza heb ik nooit zulke taarten gemaakt. Wel ander lekkers. Ik kijk er naar uit om weer te kunnen samen komen. Wekelijks maar ook bij verdiepingsdagen waar we samen onze potluck delen met elkaar tussen twee vivencia's in. Waarbij we gezellig kunnen tafelen en genieten van wat er met liefde werd klaargemaakt. En kunnen lachen en praten honderduit. Mmmmmmmmmmmm, heerlijk vooruitzicht. Het mag snel komen. Maar voor nu nog thuis dus. Met twee jonge gasten die eten als de wolven terwijl ik moet minderen maar evenveel goesting heb. Wat zal het worden? Chocolademousse? Cake? Yoghurtroom? Rijstpap? Wafels? Pudding? Taart? Fruitsalade? ... Iemand een suggestie? ;-)
Reacties
|
Click to set custom HTML
|