25/5/2020 Reacties Blijf in uw kot (voorlopig nog)Geen idee hoelang het nog gaat duren voordat we uit ons kot mogen om ons weer vrij te bewegen. Voor mijn part mag het al. Ik ben de hele lockdown beu. Er voltrekt zich ondertussen een humanitaire ramp door al die coronaregels : de fysieke afstand heeft een dramatische impact op ons welzijn, er wordt geen mening gevraagd aan de mensen die tegen wil en dank opgesloten worden in rusthuizen, we offeren de hele culturele en ontspanningssector op, we moeten de 'collateral damage' er maar bij nemen, we moeten geloven dat alleen maar een vaccin ons kan helpen en wanneer we onze 'gewone' Biodanza weer mogen oppakken is nog maar de vraag. Soms word ik een beetje moedeloos en wil ik uitbreken. Gewoon omdat het mijn natuur niet is om me op te sluiten en af te zonderen. Iets wat voor wel meer mensen geldt dan alleen voor mij, vermoed ik. In Biodanza dansen we de instincten wakker. Instincten worden niet aangeleerd. Die zijn er gewoon. Als je kijkt naar dieren, die leven volledig op hun instinct. Als ze honger hebben gaan ze op jacht, ze bakenen hun terrein af, planten zich voort als de natuur het vraagt, beschermen hun kudde of hun jongen soms met hun eigen leven, werken samen om de groep in stand te houden... Wij mensen hebben veel van onze instincten onderdrukt. We eten voortdurend ook al hebben we geen honger, we blijven achter onze computer zitten tot diep in de nacht, ouderen vereenzamen omdat we vergeten dat ze deel uit maken van een groep, we durven soms niet op te komen voor onszelf, geborgenheid en knusheid wordt verstoord door de alom vertegenwoordiging van smartphones en andere digitale uitvindingen... Een mens kan al eens afdwalen, hé. Mijn instinct roept luidkeels om naar buiten te gaan, om andere mensen te ontmoeten, in vrijheid, om te omhelzen, te kussen , te knuffelen, in de armen te drukken... Ik heb genoeg filmpjes en series gezien, genoeg boeken gelezen, genoeg in mijn eentje gebeeldhouwd en creatief geweest. Ik wil niet meer solo maar liefst met heel, heeeeeeeel veel. Ik wil terug dansen met een ander : de tijger, de hippo, de slang, de reiger maar ook de ritmische synchronisatie, het stappen met z'n twee, de wiegende cirkel, de compacte groep, het nest. En oh ja, de strelingen en het tedere vasthouden, de ontmoetingen. Misschien moet ik gewoon eens uitbreken. Stiekem. Zoals vroeger op het internaat in de verpleegstersschool. Terwijl mijn ouders dachten dat hun dochter netjes in bed lag, was ik ribbedebie. Langs het keldergat. En dan de ganse nacht gaan dansen (deed ik toen ook al graag) en plezier maken en lachen en zeveren en pitta eten om 5u in de ochtend. En dan omkleden en rechtstreeks naar de stage. En op het einde van de werkdag doodop in bed kruipen maar wel met een gevoel van 'being alive'. Misschien breek ik ook wel eens uit in deze verlammende tijd. Stiekem. Dat niemand het ziet. Maar achteraf wel met een gevoel van terug te leven. En misschien ontmoet ik dan wel andere stiekemerds. En lachen we inwendig dat we het weten van elkaar. Groeten (van een kleine anarchist) ps : mijn moeder zou zeggen : zo heb ik je niet opgevoed. pss : maar is opvoeding niet bedoeld om uit te breken?! psss : tja, de puberteit komt bij sommigen wel heel laat. ;-) Nog een laatste toevoeging.
Na het maken van mijn blog las ik een artikel. Het sluit zo mooi aan op mijn schrijven dat ik het graag wil delen. Het artikel is geschreven door Manuela van de Knaap. Zij verwoordt actuele collectieve trends en situaties op persoonlijk, collectief en spiritueel niveau. Met als doel groei, bewustzijn en inzicht te geven in persoonlijke en maatschappelijke situaties. Iedere nieuwe en volle Maan organiseert zij online activaties-meditaties waar ik aan deel neem. In het artikel spreekt ze over hoe een nieuwe tijd aanbreekt en wat we te doen hebben.
Reacties
|
Click to set custom HTML
|