Jaren geleden, toen de zonen nog klein waren, speelden ze in de zandbak. Enfin, de ene was in volle actie, de andere keek toe. Max, de oudste, was heel energiek een berg zand aan het schoppen. Floris, de jongste, stond er bij en keek er naar met zijn handen in zijn zakken. Ik hoorde hem zeggen : "Goed zo Max, ge zijt goed bezig" Het is een voorval dat me altijd is bijgebleven. Hoe klein ook, karakters en persoonlijkheden komen er hoe dan ook door. Max was vroeger al van de actie en heeft dat nu nog. Hij kan zich ongelooflijk enthousiast smijten. Althans toch de dingen die hij graag doet. Afwassen bijvoorbeeld hoort daar niet echt bij. Maar als het gaat om zijn handen te gebruiken of om iets praktisch te doen, staat hij altijd klaar. Vroeger kwam hij graag meehelpen in de keuken, bouwde met Lego en Kapla allerlei constructies, knutselde met alles wat hij vast kreeg en ging naar de tekenschool. Nu maakt hij maquettes voor school, houdt van fotograferen, photoshoppen, zijn motor opkalefateren, fitnessen, baseballen.... Als het maar dingen zijn die hij kan doen. Floris is eerder van het afwachtende type en als het dan echt niet anders kan, zal hij in actie schieten. Niet dat hij lui is maar als er praktische dingen moeten gedaan worden, schuift hij die liever door, zoals bijvoorbeeld... de afwas. Vroeger zei de onthaalmoeder al dat hij een enorm inzicht had. Hij maakte toen al puzzels voor vijf-jarigen. En wat toen vooral het meeste opviel, was zijn colère. Hij is een schat maar als er naar zijn gevoel iets onrechtvaardig gebeurde in een spel dan werd hij woest. Nu lijkt hij bij momenten soms té mak want alles is altijd goed voor hem, is hij een primus op school, haalt mooie resultaten op zijn kousenvoeten en naast het baseballen, zit hij het meest op de computer. Sporadisch krijg ik hem eens verleid om samen in de keuken te staan. Wat ze later gaan doen als job weet ik niet. Maar ik ben er zeker van dat Max iets zal gaan dóen en Floris eerder zal orders geven. Analoog met de zandbak. :-) Ze zijn wie ze zijn en het zijn prima gasten. Meer nog, soms denk ik wel eens dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen met die twee superkerels. Ze hebben met stip een plekje in mijn hart. Ze zijn mijn spiegels. Ik zie mijn eigen karaktertrekken terugkomen bij hen. Soms totaal verwonderd door wat er zich reflecteert. Bij Max herken ik het enthousiasme waarmee hij aan nieuwe dingen begint maar ook, net als ik, moeite heeft met de afwerking van een project, het niet graag studeren, zijn appetijt voor nieuwe smaken en dat tikkeltje koppigheid. Bij Floris herken ik de humor, het speelse, het liever vasthouden aan de vertrouwde dingen, de zachte kant maar ook de heftige piek van het boos kunnen worden over onrechtvaardigheid met daarnaast evenzeer de tegenovergestelde kracht dat wanneer de bui over is, ze ook over is, punt. En allemaal hebben we ook wel een hart dat spreekt. Blij. Hoe genen worden doorgegeven, hé. Nu we meer noodgedwongen met elkaar optrekken om wille van de corona-quarantaine zijn er voortdurend spiegels met de mensen rond ons en dicht in de buurt. Misschien het moment om eens te kijken wat ons verbindt. Wat we doorgeven aan elkaar. Wat we delen. In plaats van de nadruk te leggen op wat ons scheidt. Want dat doet het coronavirus al. ;-) Fijne dagen nog Het wordt weer mooi weer Laten we genieten van de extra tijd die ons is gegund met elkaar. In warme verbondenheid Inge Ps 1 :
Ps 2 :
Moest je nog een oude pc hebben die weg mag, geef het gerust door. Ik ken iemand die nog pc's sprokkelt voor kinderen uit kansarme gezinnen. Bedankt alvast!
Reacties
|
Click to set custom HTML
|